Առավելագույն անկեղծությունը թույլ է տալիս ասել` 2020 թվականին Թուրքիան առիթը բաց չթողեց համաճարակը իր օգտին և ի վնաս մեզ բանեցնելու համար: Կարգը կարգ է, պետք էր ցավակցել, բայց ինչպե՞ս: Հարցը հենց այստեղ է: Աղետի ժամանակ ակնհայտ աջակցություն պետք էր տրամադրել Սիրիային, չէ՞ որ այս երկիրն ավելի անտեսված վիճակում է: Շեղվելով պատրանքներից` այո Թուրքիան շարունակում է ցեղասպանական քաղաքականությունը իր գրեթե բոլոր հարևանների դեմ: Նեոօսմանականություն կրողը չի կարող մարդասիրական աջակցությունը որպես դիվանագիտություն ընկալել:
