Պետական կառավարման համակարգը պարալիզացված
է. իշխանությունը պատերազմից հետո էլ շարունակում է ստել մարդկանց, մեկ ասում են՝ դիրքերը
ամրացրեք, մարդիկ ահռելի միջոցներ են ներդնում դիրքերը կահավորելու համար, հետո գալիս
ասում են, կներեք, դիրքերը թողնել է պետք, մենք չենք կարող ձեր անվտանգությունը երաշխավորել:
Իմքայլական համայնքապետերը զրո հեղինակություն ունեն իրենց համայնքներում, ուր մնաց,
թե իրենք բանակցեն ադրբեջանցիների հետ: Այն համառությամբ, որ Փաշինյանը վարչապետ դարձավ,
եթե նույն համառությամբ օրինակ Մոսկվայում
բանակցեր, ապա այսօր մեր ռազմագերիները տանը կլինեին: Պատերազմը տապալած, ետպատերազմյան
ճգնաժամը չհաղթահարած իշխանությունը պետք է հեռանա:
