Անվանես որբանոց, մանկատուն, թե մեկ այլ բան, բովանդակությունը չի փոխվում: Նույնիսկ խնամատար ընտանիքում երեխան շատ ավելի հեշտ է անցնում սոցիալիզացիան, քան ոսկե պատերով մանկատանը: Ընտանիքը ոչ թե պարզապես պետության փոքրիկ մոդելն է, այլ մարդու ապահովության ամենաէժան ձևը, որ վերցնում է բեռը պետության ուսերից: Այդ սոցիալական ինստիտուտում ինքնաբերաբար լուծվում են բազմաթիվ բարդ հարցեր: Առանց ծնողական խնամքի մնացած երեխաներին ուղղված պետական քաղաքականությունը սոցիալական է և չի խթանում մանկատների թվի փոքրացմանը: Ո՞ւր պետք է ուղղել քաղաքականության սլաքը, ինչպե՞ս կայուն հիմք ապահովել խնամատար ու որդեգրող ընտանիքների համար. այս և այլ թեմաների մասին՝ «Կյանքի որակ» -ի այս թողարկման ընթացքում:
