Սա մի «խաղաղություն» է, որը հավասար է կապիտուլյացիայի։ Անընդհատ խոսելով միջազգային հանրության հետ հաշվի նստելու ու թշնամու հետ րոպե առաջ հաշտվելու մասին` մենք նոր սերնդին զրկում ենք ազգային արժանապատվությունից։ Դրա մասին շատերը խոսում էին դեռ 1913-14 թվականներին, իսկ հետո մեզ «պարգևատրեցին» ցեղասպանությամբ:
Ինքնապաշտպանությունը պետք է լինի նաև Հայ առաքելական եկեղեցու կրոնը, ինչպես Նժդեհն է ասում։
Զենքը կարելի է նաև թշնամուց վերցնել, ինչպես արեցինք 90-ականներին․միթե՞ մենք նույն հայը չենք։ Կամ ազգը հոգեփոխվում է և իր նոր սերնդին դաստիարակում հաղթողի հոգեբանությամբ, կամ․․․․
Ինքնապաշտպանության ելած ազգը վստահաբար դեպքերի խաղալիքը չի դառնա․վստահ է Գագիկ Գինոսյանը։
