Ինչ ասես, որ չի լինում մարդկանց կյանքում, որի ականատեսը հիմնականում նրանց շուրջը գտնվող առարկաներն են: «Ես աթոռ եմ» գիրք գրելու որոշումը կար դեռևս 6-7 տարի առաջ: Հեղինակը ճանապարհորդության ժամանակ լսեց երկու ընկերների խոսակցությունը խենթությունների մասին: Այդ օրը առաջացավ գիրքը գրելու գաղափարը: Հետաքրքիր է պատկերացնել, թե ինչ տեղի կունենար, երբ նրանք սկսեին խոսել և բարձրաձայնել այդ «գաղտնի-ավազակությունների» մասին: Սա ստիպեց մտածել, որ կա զուգահեռ իրականություն՝ իրերի իրականությունը և պատմել դրա մասին:
