«Այստեղ 20 տարուց հետո արյուն է թափվելու» . դեռ 1965-ի ասում էր հորեղբորս տղան՝ Ալեքսանդր Մանասյանը, ով կարդացել էր Բաքվի կոմկուսի փակ նամակը, պատմում է 1966-1967-ին Դաշքեսանի թիվ 2 միջնակարգ դպրոցի մաթեմատիկայի ուսուցիչ Լարիսա Ալավերդյանը:
Գնացինք ամբիոն, վարիչի ազգանունը լավ հիշում եմ՝ Ջաֆարով: Նա դասախոսիս ադրբեջաներեն հարցրեց, թե ազգությամբ ո՞վ եմ: Դասախոսս շատ վատացավ: Նա գիտակցում էր, որ ես հասկացա ինչի մասին է խոսքը: Շուռ եկա և ասացի “Не беспокойтесь я здесь не останусь”.
Ես հասկացա՝ «այն Բաքուն որտեղ մենք ծնվել ենք և որը կառուցվել է հայերիս ձեռքով, վտանգի տակ է», - պատմում է Լարիսա Ալավերդյանը:
«ԲԱՔՈՒՆ ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ ԴԱՐԱՇՐՋԱՆՈՒՄ»
Պատմում ենք այն մասին, ինչը մոռանալ չէր կարելի....
հեղինակ՝ Գառնիկ Զաքարյան
