Վիշապաքարերը նախապատմական Հայաստանին բնորոշ հինավուրց քարե կոթողներ են։
Վիշապաքարերը հաճախ ունենում են ձկան կամ օձի ձև և հաճախ զարդարված են օձերի, ձկների և այլ կենդանիների փորագրություններով և պատկերներով։ Դրանց ենթադրաբար ժամանակին ունեցել են ծիսական կամ պաշտամունքային նշանակություն, հնարավոր է, կապված ջրային տարերքի, բերրիության կամ տարածքների պահպանության հետ։
Որոշ հետազոտողներ կարծում են, որ վիշապաքարերը կարող էին ծառայել որպես սահմանային նշաններ, պայմանական դարպասներ՝ նշելով սուրբ վայրերը կամ ցեղային տարածքների սահմանները։ Ենթադրվում է, որ դրանք կարող էին նաև լինել հնագույն կրոնական շինությունների մաս կամ օգտագործվել աստղագիտական դիտարկումների ժամանակ։
Վիշապաքարերի մասին պատմական գիտությունների թեկնածու Սուրեն Մանուկյանը զրուցել է ԳԱԱ Հնագիտության եւ Ազգագրության ինստիտուտի տնօրեն Արսեն Բոբոխյանի հետ:
